Ken je dat gevoel?
Iedereen die is opgegroeid in De Krim kent de spanning van het langzaam toenemende geluid van de muziek van de rondgang. Diverse malen probeer je als kind jouw ouders ervan te overtuigen dat Sint nu toch echt heel dichtbij is en dat je allemaal snel naar buiten moet. Ouders proberen, soms vanwege de barre weersomstandigheden, het buiten wachten zo lang mogelijk uit te stellen en de kinderen in huis af te leiden. Maar toch, niets is zo spannend als de komst van de Goedheiligman en het hele gezin, veelal aangevuld met opa’s en oma’s en familie van over ver, wordt uiteindelijk naar buiten gezogen.
En daar sta je dan als kind. Vol van spanning en vrees, want je weet immers maar nooit. Men zegt dat, wanneer je stout bent geweest, je mee wordt genomen naar Spanje. Snel weeg je af of over het afgelopen jaar de balans positief of negatief zal doorslaan. Ineens wegen de kleine, stoute dingetjes, die je als kind nu eenmaal uitvreet, wel erg zwaar. Met de seconde voel je de onzekerheid over de duur van jouw verblijf in De Krim toenemen en worden vader en moeder meer en meer ingezet als scherm tussen jezelf en het dreigende onheil.
Als ouders sta je je te verkneukelen over de spanning bij je kinderen. Deze spanning wordt valselijk nog wat opgevoerd door je hardop af te vragen of Sint dit jaar wel een cadeautje voor jouw kind over heeft. Omdat een kind in deze situatie van hoogspanning eindelijk eens volledig autoriteitgevoelig is maak je hier als goed ouder onmiddellijk geniepig misbruik van. Je wrijft de spanning er nog wat extra in door dit alles openlijk met de buren te bespreken, die overigens precies hetzelfde ritueel uitvreten ten aanzien van hun eigen kinderen. Tot overmaat van ramp gooien ook de grootouders nog wat olie op het vuur. Zij die juist altijd geneigd zijn bij geschillen de kant van de kleinkinderen te kiezen delen ineens hun zorg over de braafheid van het kroost.
Harde muziek, het geraas van motoren en… veel, heel veel zwarte Pieten met daar hoog bovenuit stekend Sinterklaas op een groot wit paard doemen vanuit het pikdonker op. Erg imponerend voor jou als kleine dreumes. Het toenemende geroezemoes onder de volwassenen maakt jou niet zekerder. Met je hoofd in de nek kijk je naar een vriendelijk zwaaiende stokoude en overbehaarde man. Weifelend zwaai je terug. Papa wil je wel even optillen om een handje te geven. Mama knipt en flitst er ondertussen op los met de fotocamera. Voorzichtig steek je jouw handje uit welke rustig wordt aangenomen door een zachte, erg witte hand. Met een rustige stem wordt er iets tegen je gezegd, maar wat dat krijg je als kind in alle hectiek niet mee.
Gelukkig, dat ging nog goed. Maar nu nog degene die je eventueel in de zak stopt. Twee pieten komen resoluut op je af. Ze hebben wel een pakje bij zich, maar is dat voor jou??? Ze buigen zich voorover en vragen jou om je naam. Met een toenemende hartslag fluister je jouw naam. Vreemd genoeg verstaan ze het ook nog en dan blijkt dat je je zorgen hebt gemaakt om niets. Je krijgt een cadeautje en zelfs nog een handvol pepernoten. Blijkbaar ben je toch braaf geweest het afgelopen jaar. Papa en mama zijn, overigens net als opa en oma en de buren, ineens ook overtuigd en zeggen dat ze van niets anders waren uitgegaan.
Nu Sint enkele huizen verder is wil je het liefst zo snel mogelijk naar binnen om te kijken wat de oude heer jou heeft gegund. Verbaasd dat hij ook dit jaar weer precies schenkt wat jij zo graag wilde toon jij jouw aanwinst aan pa en ma. Zij zijn al evenzeer verbaasd over de precisie die Sinterklaas elk jaar tentoonspreid met zijn presentjes. Je gaat direct en enthousiast met je cadeau aan de slag. Je ouders maken nog wel enkele opmerkingen over wat allemaal had kunnen gebeuren en zien daarin alle reden om het komend jaar braaf te zijn, omdat je anders wel eens meegenomen zou kunnen worden. Misschien, maar op dit moment maak je je daar als kind totaal niet druk over. Nu heb je wat je graag wilde en volgend jaar zien we wel weer verder. Je enige reactie: ‘Pap, mam. Volgend jaar wil ik van Sinterklaas graag…’
Hiermee is de kern van de rondgang van Sinterklaas in De Krim weergegeven. Een intensieve organisatie om voor een kort moment een enorme heisa te creëren om dat ene onbetaalbare moment in een kinderleven te verwezenlijken. Elke Krimmenees kent het en wil het voor geen goud missen.